>Pewnego dnia powiesz, że byłam tą jedyną<

PunK_BaNaNa

aaaaaaaaa David bedzie????
david bedzie lol

no to czekam na davida bo bedzie nie?

przepraszam ja mam schize

NastySpirit

Opowiadanie bez Davida to jak.... Komputer bez monitora (lepszego porównania nie znalazłam xD

) BęDZIE! Sie jeszcze głupio pytasz:P Od kiedy to tylko sam Pierre występuje w moich opowiadaniach?? hę?

PunK_BaNaNa

LoL jaka mam radoche
hahahah
moj kc david
Yellow_Light_Colorz_PDT_04

porownanie doskonale
Yellow_Light_Colorz_PDT_05

karoo

boże!
dziewczyno ty jesteś moim literackim (?!) guru!!
jak ja kocham jak ty piszesz!!
narracja rewelacja xD
wogóle to ty dobrze wiesz co ja sadze o twoich opach nie? xD

NastySpirit

yyyy.. Nie? <lol2> Tak po zatym mam doła i nie wiem kiedy zbiorę sie do c.d....

PunK_BaNaNa

niieeeeeeeeeeeee.... Yellow_Light_Colorz_PDT_41

ja pragne opo poczytac
z davidem w nastepnym odcinku <beczy>

wezme lopate i ci tego dola zakopie!! Yellow_Light_Colorz_PDT_06

NastySpirit

Przynieście mi do domu Pierre'a to dół od razu zniknie

karoo

to i ja pomogę!! xD

Avicenna

"Zawsze kiedy myślę, że to już dno, ktoś rzuca mi łopatę"
Garfield

Marne pocieszenie, wiem. Ale tak mi braknie dawki lektury że zaczynam sama sobie opa tworzyc a co jedno, to gorsze. Wymyśliłam z samobójstwem Chucka (pomimo, że go bardzo lubię) i ze ślubem Pierre'a. Żebyście zobaczyły, jaki to poziom to zacytuję:
-Ogłaszam was mężem i żoną. Teraz możesz... - mówił ksiądz, gdy w kościele rozległ się głos Davida zniżony do scenicznego szeptu:
-...zerżnąc pannę młodą na ołtarzu.

Ratuj, bo moja psyche wysiada! Yellow_Light_Colorz_PDT_04

NastySpirit

Gość

NastySpirit

No wiem:p Ale w dupie z tym:P

Avicenna

Mój umysł pozostawiony w bezczynności robi się niebezpieczny Yellow_Light_Colorz_PDT_04

Napisz dalszy ciąg, to przestanę wam dostarczac powodów do śmiechu XD

nikie9001

własnie dodaj coś bo umieram

PunK_BaNaNa

Nat no wlasnie dodaj i pociesz dziecko
dobite chemia Yellow_Light_Colorz_PDT_14

Gość

Punky, słońce, chemia jest zarąbista...

NastySpirit

Nowa część. Troche lipna i nudna, bo nie chciało mi się myśleć.... Możecie na nią narzekać:p

ODCINEK 3
____________________

- Czekaj to nie tak jak myślisz! – zaczął ją gonić.
- A niby jak? Po cos mnie wkręcał, że masz dziewczynę! O co Ci chodzi?!
- No bo..
- Bo?!
- Nie powiem Ci, bo nie będziesz się do mnie odzywać.
- No mów!!!
- Ale będziesz się odzywać?
- Będę.
- A więc.. – popatrzał na nią majac nadzieję, że jednak nie będzie musiał powiedzieć prawdy. Jednak ona pozostała przy swoim – No to… Bo to był.. Tylko takie.. No bo nie wiedziałem jak do Ciebie zagadać.. To był zakład.
- Zakład? – zrobiła zdegustowaną minę – A o co on był?!
- O to, że jak do Ciebie zagadam i jak zacznę z Tobą chodzić to wygram sto dolców.. Ale to nie tak jak myślisz!
- Jesteś obrzydliwy! – wykrzyczała mu prosto w twarz – Wiesz co ja przez Ciebie czułam? Palant!! – zaczęła biec.
- Czekaj.. Miałaś się nie nie odzywać!
- Odwal się! Mało Ci kasy! Jesteś sławny! Więc po co Ci byłoby te 100 dolców? Ależ tak… Zapomniałabym. Przecież nie mogłaby zostać urażona duma pana Bouvier’a! Wielki Pierre i nie mógłby się zbliżyć do takiej idiotki jak ja?! Powiedz, że tak o mnie myślisz! Że się dałam wkopać w tą Twoją durną gierkę! – złapał ją za ramię. – Puść mnie! – Szarpnęła się i zaczęła znowu uciekać.
- Proszę.. Ellie! To nie tak!
- Zjeżdżaj.. – po chwili dziewczyna znikła gdzieś za rogiem, a Pierre stał w miejscu z otępiałą miną. Nie miał już ochoty wracać na imprezę. Czuł się podło, czuł, że chyba jest prawdziwym dupkiem. I myślał, że ona jednak miała rację. No bo przecież nie potrzebne mu pieniądze. A ten zakład był tylko po to by pokazać, że on może mieć każdą. Lecz teraz dziewczyna, którą miał zdobyć go nienawidzi. Nie zna jej ogóle, ale te oczy wiele do niego przemawiają. Gdy w nie spoglądał za każdym razem widział coś dziwnego, cos niewytłumaczalnego. Nigdy czegoś podobnego nie spotkał u żadnej innej osoby. Dla tych oczu mógłby zrobić wszystko. Lecz czemu je tak zranił? A teraz myśli, że może ona coś do niego czuła? Może ona już go wcześniej znała? Czuł się głupio z tą myślą. No bo gdyby jemu się podobała jakaś dziewczyna, a on byłby obiektem zakładu, to byłoby mu cholernie źle.
„Może i czasem jestem zadufanym w sobie palantem, ale… Ej! Jakieś sumienie mi się odezwało” powtarzał w myślach…

**

- Rozumiesz ? A ja myślałam, że mu się podoba, albo że naprawdę chce bym mu pomogła przy tym prezencie dla Kath. A to tylko kłamstwo – wyżalała się sowjemu kochanemu braciszkowi.
- Rozumiem.. A zaszło coś między Wami. No wiesz o co mi biega?
- No… - troche się skrępowała – pocałował mnie, tak z nienacka!
- Siorka ty się po prostu zabujałaś, a on Cię głupio wykorzystał. Jak go spotkam to mu spuszcze lanie, tak, że się nie pozbiera i nie pomoże mu nawet to, że jest sławny.
- Nie zakochałam się! – uderzyła go z pięści w ramię.
- O ty! Chcesz się bić?! – zaczął ja łaskotać.
- To nie jest bicie! Hahahaha! Tylko..haha.. Przestań! Tortu. Haha.. rowanie!!!
- Masz za swoje!

***
2 dni później

- Ellie! Ktoś do Ciebie! – słyszała wołanie swojej matki. Czuła, że to Pierre, z jednej strony nie chciała go widzieć, a z drugiej.. Był to jej pan Cudowny. Zaczęła szybko biec i nie zdążając wyhamować przed drzwiami wejściowymi walnęła w nie. Lekko się otrzepała i otępiała otworzyła. Niestety zamiast Pierre’a ujrzała jakiegoś innego chłopaka
- Czeeeeść – przeciągnął, a na twarz wpełz mu duży uśmiech.
- Znamy się? – spytała unosząc jedną brew do góry.
- Nie, ale tak.
- No to nie czy tak?
- Chyba tak, ale nie.
- Tak czy nie?!
- No nie! Ale tak!
- Dziwny jesteś!!! – zamknęła mu drzwi przed nosem, po chwili znowu zapukał.
- Nie znamy się, ale o Tobie słyszałem. Lepiej? – spytał. Był to blondyn, z wieloma kolczykami.
- No lepiej. – minuta ciszy.
- To może byś zaprosiła mnie do środka?
- Odwaliło Ci? Nie znam Cię nawet.
- Zaproś to mnie poznasz. Jestem bardzo miły gościem. Obiecuję, że będę grzeczny.
- No dobra – cały czas patrzała na niego z dziwną miną. Przeszli do jej pokoju. Szybko zgarnęła rysunki z łóżka. Chłopak nie czekając na zaproszenie sam się rozgościł kładąc się na jej łóżku.
- Wygodne. Ale moje lepsze. Bo już wypracowane – uśmiechnął się po raz kolejny.
- Chcesz coś do picia?
- Banana. – popatrzyła na niego dziwnie.
- Banana? Banany nie są do picia.
- Ale banany są the best! Jeśli mi nie przyniesiesz banana, to zrobie Ci bałagan w pokoju.
- Nie wiem czy mam…
- Goryl chce banana!!!! – zaczął skakać po łóżku, a Ellie przez myśl przeszło tylko jedno „Wariat?!„ – Goryl chce banana!!! A banana chce goryla! Goryl chce banana!
- Uspokój się, łóżko mi brudzisz skacząc w tych brudnych trampkach! Zachowuj się nie u siebie jesteś! Już Ci niosę tego banana! – wyszła udając się do kuchni i mamrocząc pod nosem – Co za wariat..
Po chwili wróciła.. bez banana.
- Nie ma banana! Banany są zjedzone!
- Jak to? – chłopak zrobił smutne oczka.
- No tak to! Nie ma ich.
- Ale jak?
- No normalnie.
- No wytłumacz czemu ich nie ma.
- Bo banany zrobiły kaput. I zjadłam je. Zrobiłam mniam- mniam, a potem banany zostały wydalone z moją kupą! Zachowujesz się jak dziecko!
- Jak mogłaś zrobić bananom kaput?! Bez banana nic Ci nie powiem.
- Ty jesteś jakiś nienormalny. Po pierwsze, nawet nie wiem jak masz na imię, po drugie sam tu przylazłeś, a po trzecie chcesz ode mnie banana którego nie mam!

***
Po 10 minutach.

Obydwoje szli drogą do supermarketu. Chłopak powiedział, że nie powie jak się nazywa dopóki nie dostanie banana. Dziewczyna, która o mało co nei dostała nerwicy, po długim jęczeniu blondyna ustąpiła.
- Jak dam Ci tego banana to powiesz kim jesteś?
- Tak. Ale najpierw banan.

P.S Ten part pisany z myśla o wszystkich którzy kochaja Davida i jego Bananowy Świat:P Szczególnie z myśla o takiej Punk Banana;p
I dla tych co kochają banany ( czyli ja ) i mają polewkę z bananów (Bananowyy jeeee

- sorry za te banany, ale dzisiaj miałam z nich fazę ;D

magdara

dzizas xDD
haha

dobre xD

karoo

OMFG!

david zaczyna mnie przerażać Yellow_Light_Colorz_PDT_04

no i bananowy jeee Yellow_Light_Colorz_PDT_04

PunK_BaNaNa

co za zaszczyt Yellow_Light_Colorz_PDT_06